PREMEDYKACJA

Premedykacja to farmakologiczne przygotowanie chorego do operacji. Każdy chory przed planowaną operacją otrzymuje leki, które mają za zadanie:

         zniesienie lęku, niepokoju, bólu, wprowadzenie pacjenta w dobry nastój,

         wywołanie u pacjenta stanu głębokiego uspokojenia bez zniesienia odruchów obronnych i zdolności do współpracy,

         spowodowanie niepamięci,

         zahamowanie niekorzystnych odruchów, jak wydzielania śliny i pobudliwości nerwu błędnego, mogących powodować niebezpieczne reakcje podczas operacji,

         ułatwienie wprowadzenia do znieczulenia,

         umożliwienie zastosowania mniejszych dawek leków znieczulających,

         zmniejszenie bólu, nudności i wymiotów po operacji,

         zapobieżenie lub zmniejszenie występowania działań niepożądanych leków stosowanych do znieczulenia.

Leki stosowane do premedykacji to najczęciej: leki uspokajające i nasenne, leki przeciwbólowe, cholitnolityki. Leki te podaje się najczęściej kilka godzin lub kilkadziesiąt minut przed wjazdem chorego na blok operacyjny.

OKRES ZNIECZULENIA

Po przewiezieniu pacjenta na salę operacyjną lekarz anestezjolog sprawdza szczegółowo czynność ważnych narządów oraz upewnia się czy saturacja krwi jest prawidłowa.  Przed pełnym znieczuleniem lekarz wykonuje następujące czynności:

Zakłada elektrody do pomiaru EKG - ciągłe monitorowanie na ekranie monitora umożliwia szybkie rozpoznanie niedokrwienia czy zaburzeń rytmu serca.

Zapewnia dostęp do defibrylatora i zewnętrznego stymulatora serca oraz przygotowuje najważniejsze leki potrzebne do znieczulenia

Zakłada dostęp do żyły obwodowej - założony jeden lub dwa wenflony ułatwiają przetaczanie płynów i produktów krwiopochodnych.

Zakłada specjalną kaniulę do tętnicy - wykonuję się to w celu precyzyjnego pomiaru ciśnienia tętniczego oraz do pobierania próbek krwi do badania gazometrycznego. Najczęściej wkłucie to zakłada się do tętnicy promieniowej, rzadziej łokciowej czy udowej.

Następnie anestezjolog podaje leki znieczulającei oraz zwiotczające mięśnie i wykonuje następujące czynności:

Zakłada rurkę intubacyjną do dróg oddechowych pacjenta i podłącza go do respiratora

Zakłada dostęp do żyły centralnej - zwykle jest to żyła szyjna wewnętrzna. Cewnik w żyle umożliwia szybkie przetaczanie płynów oraz pomiar ośrodkowego ciśnienia żylnego (parametr ukazujący bardzo precyzyjnie wypełnienie łożyska naczyniowego).

Zakłada czujniki temperatury - pomiar polega na monitorowaniu temperatury głębokiej mierzonej najczęściej w jamie nosowo-gardłowej. Przy niektórych operacjach, zwłaszcza u małych dzieci,  czujnik ten zakłada się doodbytniczo.

Zakłada sondę do żołądka oraz cewnik do pęcherza moczowego.

Zakłada specjalne elektrody do pomiaru czynności mózgu i elektrody do oceny utlenienia krwi przepływającej przez mózg (oksymetria mózgowa) - działanie to ma na celu monitorowanie głębokości znieczulenia oraz ocenę przepływu krwi przez mózg w trakcie operacji (zabezpieczenie przed niedotlenieniem).