ROZWARSTWIENIE AORTY.

Rozwarstwienie aorty to stan bezpośredniego zagrożenia życia. Wskutek pęknięcia błony wewnętrznej ściany aorty, krew dostaje się pomiędzy warstwę wewnętrzną a środkową i płynąc, rozdziela te warstwy od siebie. Powstają dwa światła w naczyniu - prawdziwe i fałszywe, średnica naczynia zwiększa się a ściana naczynia ulega znacznemu ścieńczeniu i może pęknąć.

Ostre rozwarstwienie części wstępującej aorty jest chorobą o bardzo dużej śmiertelności. Ryzyko zgonu wzrasta o 1-2% na każdą godzinę od momentu wystąpienia rozwarstwienia a nawet do 80% chorych umiera w ciągu pierwszej doby. Rozwarstwienie ściany aorty może postępować w kierunku aorty zstępującej i naczyń doprowadzających krew do mózgu, prowadząc do  niedotlenienia narządów zaopatrywanych przez te tętnice. Jeżeli rozwarstwienie biegnie w kierunku początku aorty, dodatkowo może wystąpić niedomykalność zastawki aortalnej, ostry zespół wieńcowy w wyniku rozwarstwienie ujść tętnic wieńcowych czy tamponada serca, jeżeli krew wyleje się do worka osierdziowego.

Objawy ostrego rozwarstwienia aorty:
-         bardzo silny ból w klatce piersiowej, czasami opisywany jako „rozrywający", promieniujący do pleców (najczęściej okolica międzyłopatkowa), nieustępujący po podaniu nitrogliceryny,
-         objawy związane z niedokrwieniem narządów: niedokrwienie mózgu, porażenie połowicze związane z niedokrwieniem rdzenia kręgowego, niedokrwienie kończyn, objawy ostrego zespołu wieńcowego, niewydolności serca wskutek dużej niedomykalności zastawki aortalnej.

Rozpoznanie ostrego rozwarstwienia aorty następuje na podstawie objawów klinicznych i badań dodatkowych: RTG klatki piersiowej, UKG, TK.

Leczeniem z wyboru u większości chorych z ostrym rozwarstwieniem aorty wstępującej jest leczenie operacyjne z użyciem krążenia pozaustrojowego. Polega ono na wszczepieniu protezy naczyniowej w miejsce rozwarstwionej aorty. W niektórych przypadkach konieczna jest także wymiana zastawki aortalnej. U chorych z rozwarstwieniem aorty zstępującej decyzję o leczeniu i ewentualnej operacji podejmuje się w zależności od stanu klinicznego chorego.