PODSTAWOWE POJĘCIA - czyli co to jest szpital uzdrowiskowy, sanatorium i przychodnia uzdrowiskowa

 

Szpitale uzdrowiskowe przeznaczone są dla chorych po bezpośrednio przebytym leczeniu w szpitalach lub klinikach, a także osób, które przebywają pod opieką poradni specjalistycznych. Skierowanie na leczenie w szpitalu uzdrowiskowym wypisuje lekarz prowadzący pacjenta w szpitalu lub ordynator oddziału. Skierowanie dla pacjentów poradni specjalistycznych wypisuje lekarz specjalista z danej poradni.

W szpitalach uzdrowiskowych prowadzone są m.in. ośrodki wczesnej rehabilitacji kardiologicznej, do których pacjenci kierowani są z klinik i szpitalnych oddziałów kardiologicznych. Termin przewiezienia pacjenta ustalany jest wówczas bezpośrednio między placówką kierującą a szpitalem uzdrowiskowym.

Sanatorium uzdrowiskowe służy z założenia pacjentom przewlekle chorym, o mniej nasilonych dolegliwościach. Na leczenie sanatoryjne pacjenta może skierować lekarz pierwszego kontaktu lub poradni specjalistycznej, a także ordynator oddziału szpitalnego.

Leczenie w przychodni uzdrowiskowej ma służyć osobom pełnosprawnym, z dobrze wyrównanym krążeniem i układem oddechowym, z chorobami mało zaawansowanymi, nadającymi się do leczenia metodami fizykalnymi. Wskazane jest, aby w celach profilaktycznych korzystały z niego także osoby zdrowe, u których występują już jednak objawy zagrożenia chorobą lub czynniki ryzyka.     

 

 

W uzdrowiskach usytuowane są też ośrodki rehabilitacyjne, w których prowadzi się rehabilitację leczniczą w ramach prewencji rentowej ZUS. Obejmuje ona osoby zagrożone całkowitą lub częściową niezdolnością do pracy albo pobierające rentę okresową, które po przeprowadzeniu rehabilitacji rokują odzyskanie zdolności do pracy zarobkowej. Rehabilitacja w ramach prewencji rentowej ZUS prowadzona jest w schorzeniach narządu ruchu i układu krążenia.

Wniosek o rehabilitację leczniczą wypisuje lekarz, który wydał zaświadczenie o czasowej niezdolności pacjenta do pracy. Decyzję o skierowaniu na rehabilitację lekarz powinien podjąć w czasie pobierania przez pacjenta świadczeń krótkoterminowych. Po 30 dniach niezdolności do pracy, przed wystawieniem pacjentowi zaświadczenia o dalszej niezdolności do pracy, lekarz ocenia, czy stan zdrowia pacjenta uzasadnia potrzebę przeprowadzenia rehabilitacji leczniczej. W przypadku stwierdzenia takiej potrzeby wypełnia wniosek, który pacjent składa w terenowej jednostce ZUS. Do wniosku o rehabilitację leczniczą w ramach prewencji rentowej ZUS ubezpieczony powinien dołączyć aktualne badania dodatkowe:

• badania laboratoryjne: morfologia krwi, OB, badanie moczu;
• rtg płuc - opis;
• opis badania radiologicznego stosownie do rozpoznania głównego;
• ekg z opisem;
• badanie ginekologiczne u kobiet o braku przeciwwskazań do leczenia sanatoryjnego.

 

O potrzebie rehabilitacji leczniczej orzeka lekarz orzecznik ZUS. Po rozpatrzeniu wniosku ZUS zawiadamia zainteresowanego o wyniku na piśmie. Średnio od 7 dni do 3 tygodni od złożenia wniosku pacjent jest kierowany na 24-dniowe leczenie rehabilitacyjne.

 

 

 

LECZENIE W SZPITALU UZDROWISKOWYM - rehabilitacja kardiologiczna w warunkach oddziału stacjonarnego oraz w warunkach ambulatoryjnych.

 

SKIEROWANIE

Do rehabilitacji kardiologicznej kwalifikowani są pacjenci:

• w stanach wczesnych - do 30 dni od ostrego epizodu; w wypadku operacji kardiochirurgicznej - do 42 dni,
• inne schorzenia układu sercowo-naczyniowego,  ze wskazaniem do rehabilitacji kardiologicznej do 14 dni po leczeniu szpitalnym.

Rehabilitacja kardiologiczna wczesna - skierowanie chorego powinno nastąpić bezpośrednio z oddziału szpitalnego bez powikłań pooperacyjnych lub po ich ustąpieniu.

 

KTO KIERUJE?

Do oddziału rehabilitacji kardiologicznej, w ramach kontynuacji leczenia, kieruje lekarz oddziału szpitalnego:

• kardiologicznego,
• kardiochirurgicznego,
• oddziału chorób wewnętrznych.

 

Kwalifikacja pacjentów na rehabilitację kardiologiczną w warunkach ambulatoryjnych odbywa tak, jak w rehabilitacji kardiologicznej w warunkach oddziału stacjonarnego. Skierowanie na ten rodzaj rehabilitacji może wystawić lekarz oddziału szpitalnego:

• kardiologicznego,
• kardiochirurgicznego,
• oddziału chorób wewnętrznych.

Lekarz poradni kardiologicznej kieruje w ramach kontynuacji leczenia do oddziału rehabilitacji kardiologicznej.

 

CZAS TRWANIA

Czas trwania rehabilitacji kardiologicznej w warunkach stacjonarnych wynosi:

• W przypadku zawału serca, operacji kardiochirurgicznej oraz niewydolności serca - do 4 tygodni.
• W przypadku koronaroplastyki, ostrego incydentu wieńcowego bez wykonania koronaroplastyki, operacji kardiochirurgicznej bez wykonania sternotomii - do 2 tygodni.

 

Usprawnianie przez 6 dni w tygodniu, obejmujące ćwiczenia fizyczne o rodzaju intensywności, czasie trwania i częstotliwości uwzględniającej globalną ocenę obejmuje również fizykoterapię, zajęcia edukacyjne, interwencje psychospołeczne ukierunkowane na profilaktykę chorób układu krążenia, wtórną prewencję i rehabilitację.

 

PRZECIWSKAZANIA DO WCZESNEJ REHABILITACJI KARDIOLOGICZNEJ W WARUNKACH SZPITALNYCH

Przeciwwskazania kardiologiczne:

• niestabilna dusznica bolesna
• niewydolność krążenia iii/iv stopień wg skali NYHA
• zaburzenia rytmu serca (ciężkie komorowe zaburzenia rytmy, nawracające migotanie przedsionków, brak zabezpieczenia kardiostymulatorem chorych z bezwzględnymi wskazaniami do elektrostymulacji serca)
• niewyrównane nadciśnienie tętnicze, rozwarstwienie aorty
• ostre zapalenie wsierdzia i osierdzia
• tamponada osierdzia
• obecność płynu w jamie opłucnej z koniecznością jego ewakuacji
• niestabilność mostka
• inne stany wymagające intensywnego nadzoru pacjenta

 

Pozostałe przeciwwskazania:

• ostre choroby zakaźne
• przewlekłe choroby zakaźne (czynna gruźlica, choroby weneryczne, choroby pasożytnicze)
• ogniska zapalne (ropne zapalenie migdałów, ropne zapalenie zatok obocznych nosa, ropnie okołozębowe, grzybice skóry, ropienia ran pooperacyjnych)
• żółtaczka
• pełnoobjawowa niewydolność narządowa wątroby, nerek
• skazy krwotoczne ciężkiego stopnia
• choroby psychiczne, niedorozwój umysłowy znacznego stopnia
• poważne zaburzenia osobowości i zachowania
• zespół psychoorganiczny, otępienie starcze
• zniedołężnienie, całkowita niesprawność do samoobsługi
• choroby wyniszczające układowe
• choroby w ciężkim stanie ogólnym z przeciwwskazaniami do transportu
• dużego stopnia nietrzymanie moczu i kału
• alkoholizm i narkomania
• padaczka z częstymi napadami
• czynna choroba nowotworowa

 

 

LECZENIE W SANATORIUM UZDROWISKOWYM.

SKIEROWANIE

Skierowanie na leczenie uzdrowiskowe wystawia lekarz uzbezpieczenia zdrowotnego (taki, który podpisał umowę z NFZ lub pracuje w placówce taką umowę posiadającą). Lekarz bierze pod uwagę aktualny stan zdrowia pacjenta, brak przeciwskazań do leczenia uzdrowiskowego, oczekiwany wpływ tego leczenia  na stan zdrowia chorego oraz zalecaną częstotliwość korzystania z takiej formy leczenia

W rozporządzeniu Ministra Zdrowia jest zapis, że pacjent może wyjechać do sanatorium nie częściej, niż raz na 18 miesięcy

(najwcześniej po 18 miesiącach od zakończenia poprzedniego leczenia uzdrowiskowego).

Wypełniony druk skierowania na leczenie uzdrowiskowe wysyła lekarz lub pacjent do właściwego dla swojego miejsca zamieszkania oddziału NFZ w zamkniętej kopercie z napisem "skierowanie na leczenie uzdrowiskowe" umieszczonym w prawym dolnym rogu koperty, pod adresem odbiorcy.

 

PROCEDURA

To NFZ ostatecznie kwalifikuje pacjenta do wyjazdu do sanatorium. Każde skierowanie, które wpłyneło jest rejestrowane w ogólnopolskim Systemie Obsługi Lecznictwa Uzdrowiskowego i otrzymuje swój indywidualny numer, wyznaczający jednoczesnie miejsce w kolejce oczkujących.

Następnie w oddziale NFZ lekarz specjalista w dziedzinie balneologii, balneoklimatologii i medycyny fizykalnej lub rehabilitacji medycznej ocenia celowość podjęcia przez pacjenta leczenia uzdrowiskowego.

Lekarz specjalista z NFZ może zaążdać od lekarza, który wystawił skierowanie, by w wyznaczonym terminie dostarczył dokumentację medyczną potrzebną do ustalenia rodzaju i zakresu leczenia uzdrowiskowego, uzupełnił lub zaktualizował dokumentację, przeprowadził dodatkowe badania.Lekarz ubezpieczenia zdrowotnego lub pacjent po uzupełnieniu skierowania wysyła je z powrotem do NFZ. Jest ono rozpatrywane według daty pierwotnego wpływu do NFZ.

Na decyzję, czy skierowanie jest zasadne i sanatorium się należy, trzeba czekać 30 dni od daty jego wpłynu d NFZ. Termin ten może być przedłużony o 14 dni, jesli skierowanie wymagało uzupełnienia lub dosłania wyników badań dodatkowych.

 

REJESTRACJA

 Po pozytywnym rozparzeniu wniosku i zakwalifikowaniu do leczenia uzdrowiskowego, lekarz NFZ wyznacza:

• rodzaj leczenia uzdrowiskowego i jego tryb
• wskazuje odpowiednie uzdrowisko
• datę rozpoczęcia leczenia i czas jego trwania

nastepnie do pacjenta wysyłane jest zawiadomienie o zarejestrowaniu skierowania i przypuszczalnym okresie oczekiwania na wyznaczony termin kuracji. W terminie do 14 dni przed planowanym rozpoczęciem leczenia NFZ powinien doręczyć pacjentowi skierowanie na leczenie w sanatorium wraz z informacją o zasadach odpłatności za sanatorium.

 

GDY NIE ZOSTANIEMY ZAKWALIFIKOWANI

 W sytuacji, gdy skierowanie nie zostanie potwierdzone przez NFZ, bo lekarz specjalista uznał je za bezcelowe, jest ono (skierowanie) zwracane lekarzowi, który je wystawił wraz z podaniem przyczyny odmowy. O odmowie NFZ powinien poinformować również pacjenta - nie później niż 30 dni od otrzymania wniosku. Pacjent nie może się od tej decyzji odwołać. Skierowanie zawalifikowane wraz z wynikami badań na leczenie uzdrowiskowe podlega weryfikacji po 18 miesiącach od dnia jego wystawienia.

 

CO SIĘ STANIE, GDY ZREZYGNUJEMY ZE SKIEROWANIA

 Jeśli pacjent zrazygnuje z otrzymanego skierowania, powienien je natychmiast zwrócić z podaniem na piśmie powodów rezygnacji. NFZ oceni zasadność rezygnacji. Za uzasadnione przyczyny uzna np.: wypadek losowy (np. śmierć bliskiej osoby), nagłe zachorowanie potwierdzone zaświadczeniem lekarskim.

Po dokonaniu uzasadnionego zwrotu skierowania - oddział NFZ wyznaczy nowy termin wyjazdu  do sanatorium (w okresie ważności skierowania).

W przypadku nieuzasadnionego zwrotu skierowania - o nowe leczenie można się starać tylko na podstawie nowego skierowania. Pacjent czeka wówczas ponownie w kolejce.

 

CZYM POWINIENEŚ WIEDZIEĆ, NIM ZACZNIESZ STARAĆ SIĘ O WYJAZD

• NFZ nie pokrywa kosztów dojazdu do sanatorium.
• NFZ nie ponosi kosztów częściowej odpłatności na wyżywienie i zakwaterowanie w sanatorium uzdrowiskowym, wg obowiązyjacych stawek okreslonych w rozporządzeniu ministra zdrowia.
• NFZ nie ponosi dodatkowych opłat w zależności od przepisów lokalnych obowiajązujących w miejscu położenia sanatorium, np. opłat klimatycznych.
• NFZ nie finansuje pobytu opiekuna świadczeniobiorcy korzystającego z sanatorium.
• Jeżeli uzbezpieczony w trakice trwania turnusu zrezygnuje z własnej woli lub zostanie odesłany z powodu złego zachowania, nie dostanie zwrotu pieniędzy, które wpłacił na początku pobytu.
• NFZ nie ma obowiązku zapewnić wspólnego wyjazdu małżonkom - czyli w tym samym terminie i do tego samego sanatorium.
• Wyjazd do sanatorium z reguły odbywa się w ramach urlopu wypoczynkowego lub bezpłatnego.

 

 

SZPITALE UZDROWISKOWE I SANATORIA UZDROWISKOWE

Listę miejscowości, w których znajdują się sanatoria uzdrowiskowe dla pacjentów z chorobami serca oraz szpitale uzdrowiskowe prowadzące wczesną rehabilitację kardiologiczną znajdziesz TUTAJ.