Niestabilna choroba wieńcowa rozwija się, gdy dojdzie do nagłego ograniczenia drożności tętnicy wieńcowej przez zakrzep powstający na pękniętej blaszce miażdżycowej lub w wyniku spazmu naczyniowego (nagłego skurczu naczynia). Powstały zakrzep zmniejsza przepływ krwi lecz go nie blokuje całkowicie. Wielkość zakrzepu może się zmieniać w czasie: zwiększać lub zmniejszać, wpływając w ten sposób na stopień niedokrwienia i nasilenie dolegliwości bólowych.

Objawy w niestabilnej chorobie wieńcowej są podobne do objawów stabilnej choroby niedokrwiennej serca lecz są bardziej nasilone, trwają dłużej i mogą pojawić się również w spoczynku.

Cechy charakterystyczne niestabilnej choroby wieńcowej

• Umiejscowienie: typowo zamostkowy lub podmostkowy, niekiedy promieniuje do barków ramion, ręki, żuchwy, czy nadbrzusza.

• Charakter: gniecenie, dławienie, zaciskanie, pieczenie w klatce piersiowej, drętwienie ręki, uczucie kołatania serca; czasem towarzyszą nudności, wymioty, nadmierna potliwość.

• Czynniki wywołujące: wysiłek, nadmierne emocje, zimno, wiatr, obfity posiłek

• Ustępowanie: po kilkunastu minutach w spoczynku lub po 2-5 minutach po podaniu nitrogliceryny.

• Czas trwania: od kilku do kilkunastu minut.

Częstość występowania niestabilnej choroby wieńcowej w Polsce szacuje się na więcej niż 100 000 przypadków rocznie. U 80% chorych stwierdza się leczoną wcześniej chorobę niedokrwienną serca oraz czynniki ryzyka miażdżycy.

DUSZNICA BOLESNA NACZYNIOSKURCZOWA

Dusznica bolesna naczynioskurczowa inaczej zwana dusznicą bolesną Prinzmetala (łac. variant angina) - jest to niedokrwienie fragmentu mięśnia sercowego spowodowane skurczem tętnicy wieńcowej. W przeciwieństwie do innych typów choroby niedokrwiennej serca, często występuje podczas spoczynku i nie nasila się wraz z wysiłkiem. Może występować u ludzi młodych, bez cech miażdżycy naczyń. Wynik badania EKG może sugerować dokonywanie się zawału serca, ze względu na charakterystyczne, łukowate uniesienie odcinków ST. Objawy niedokrwienne ustępują zazwyczaj samoistnie lub po podaniu nitrogliceryny. W leczeniu stosuje się leki z grupy antagonistów kanałów wapniowych (np. nifedypina, werapamil, diltiazem). Stosowanie leków z grupy beta-blokerów jest przeciwwskazane, gdyż blokowanie receptorów beta-adrenergicznych może nasilić skurcz tętnicy.